آسانسورها در گذشته نه چندان دور بوسيله تابلوهاي رله‌اي فرماندهي مي‌شدند. فرمان از اين تابلوها به موتورهاي به اصطلاح دوسرعته مي‌رسيد. اين موتورها بوسيله دو سيم پيچي كه داشتند قادر بودند با دو سرعت حركت تند و كند كنند. آسانسور با سرعت تند حركت مي‌كرد و براي ايستادن در سطح طبقات و كاهش تكان زمان ايستادن با تغيير به سرعت كند و طي مسير كوتاهي با اين سرعت مي‌ايستاد.تابلو فرمان درايودار آسانسورايراد بزرگ اين سيستم تكان در سه زمان در حركت است. تكان در هنگام راه افتادن، تغيير سرعت به دور كند و ايستادن است. ايراد ديگر مصرف بالاي برق و كاهش ضريب توان در اين سيستم به دليل اتصال مستقيم برق سه‌فاز به موتور جهت حركت است. ضمناً ابعاد اين تابلوها بسيار بزرگ و سيستم آن بسيار پيچيده بود و رفع خرابي آن به زمان و مهارت بسياري نياز داشت.ايراد ديگر اين سيستم متغير بودن سطح كابين با طبقات با بارهاي متفاوت است چون به دليل عدم اطلاع موتور از وزن كابين (پر يا خالي بودن آن) هميشه نيروي يكساني به موتور وارد مي‌شود. ايراد ديگر اين سيستم آسيب‌هايي است كه در دراز مدت به موتور به دليل اتصال ناگهاني ولتاژ وارد و باعث كاهش عمر مفيد آن مي‌شود. ضمناً اين شوك در هنگام استارت آسانسور باعث نوسان ناگهاني ولتاژ مي‌شود كه نه تنها براي آسانسور بلكه براي ساير وسايل برقي مضر است. هر چند از اين آسانسورها ديگر نصب نمي‌شود اما تعداد قابل توجهي از اين آسانسورهاي قديمي در حال كاركردن هستند.اما براي رفع اشكالات اين تابلوهاي رله‌اي بتدريج تابلوهاي ميكروپروسسوري وارد بازار شد؛ كه در آن آي‌سيها و ميكروها جايگزين رله‌ها شدند و با زبانهاي مختلف برنامه‌نويسي برنامه‌ريزي مي‌شدند تا حجم تابلوها كوچكتر شود و تعميرات و رفع خرابي آن توسط افراد متخصص‌تر اما با راحتي بيشتري انجام شود.اين نوع تابلو كه به تابلوي دوسرعته معروف است تمام ايرادات تابلوهاي رله‌اي را جز ابعاد بزرگ و پيچيدگي تابلو داراست. نصب اين تابلو همچنان ادامه دارد با اينكه به دليل تأثيرات مخرب بر ولتاژ و مصرف بالا در برخي شهرهاي بزرگ در ايران ممنوع شده‌است.
نصب آسانسور
نصب آسانسور
نصب آسانسور
نصب آسانسور
نصب آسانسور
نصب آسانسور